ANAM

         

Yüreğin anlamı, gönlün gökçesi,
İlk telaffuzum ilk sözümdün anam…
Bağra basma adresimin tekçesi,
Anadan da öte özümdün anam…

Yük oldum dokuz ay, zevkle taşıdın,
Tırnağım yok iken sırtım kaşıdın,
Yaz günü hapşırsam, yine üşüdün…
Karakışta ise yazımdın anam…

Tarifsiz sevginin uçkun kantarı,
Duygumun tütsüsü, aklımın karı,
Dikkat bekçim idin, gönlümün varı,
Sen hep benimleydin, gözümdün anam….

Geceleri üstüm örten el idin,
Okşayarak uyandıran gül idin,
Kuzum derken baldan tatlı dil idin,
Naz bilmezken benim nazımdın anam…

Yavanı sevgiyle pişirdiğin aş,
Damağım tadıydı, doruklara eş…
Ben görmüşsem hayra yorduğun her düş,
Esin kaynağımdı, hızımdın anam…

Öğütlerde ipeksi bir ses idin,
Delişmemi teskin eden us idin,
Yanlışıma uğrun uğrun yas idin,
Dert ortağım idin, sızımdın anam…

Öksüz büyümeni belli etmedin,
İçin için yansan bile tütmedin,
Sağdığın sevince acı katmadın,
Ağzıma tad hem de tuzumdun anam…

Yavrusuna kanat geren kuş idin,
Zor gününde yaslanacak döş idin,
Yangısına göz göz akan yaş idin,
İçli içli çalan sazımdın anam…

Gönlüme sinerdi mahzun bakışın.
Mani söyleyişin, türkü yakışın,
Meğer son vedaymış elim sıkışın.
Bağıma vakitsiz bozumdun anam…

KÜRŞAT Karacabey
06.04.2018 – Ankara